Το βυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου στο ομώνυμο χωριό του Πηλίου 

Η Ιερά Μονή του Αγίου Λαυρεντίου βρίσκεται σε υψόμετρο 600 περίπου μέτρων ανατολικά του ιστορικού και όμορφου χωριού του Πηλίου “Άγιος Λαυρέντιος”, το οποίο δημιουργήθηκε λόγω της ύπαρξης της μονής και οφείλει την ονομασία του στην μονή. Αρχικά οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν εργάτες του μοναστηριού.

Ιδρυτής της μονής είναι ο Όσιος Λαυρέντιος, αγιορείτης μοναχός της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας. Μέσα στον Ναό υπάρχει επιγραφή που δηλώνει ότι κτίτορας της μονής υπήρξε το 1378 ο Όσιος Λαυρέντιος και δωρητής της (ο συγγενής του Οσίου Λαυρεντίου) αυτοκράτορας Αλέξιος ο Γ´ Κομνηνός.

Η ύπαρξη λατινικής επιγραφής στα βόρεια του Καθολικού, υποδηλώνει την προΰπαρξη λατινικής μονής του Αγίου Ανδρέα βενεδικτίνων μοναχών από το Αμάλφι της Ιταλίας, στα ερείπια της οποίας ιδρύθηκε αργότερα η Ορθόδοξη μονή του Αγίου Λαυρεντίου. Ο Όσιος Λαυρέντιος ήρθε από το Άγιον Όρος τον 14ο αιώνα (γιατί επικράτησε σε κάποια μέρη του Άθωνα η αίρεση του Βαρλαάμ) και έχτισε το μοναστήρι στο μέρος αυτό του Πηλίου, πάνω στα ερείπια του προηγούμενου μοναστηριού, για να τιμήσει τον άγιο που έφερε το όνομά του, τον Άγιο Λαυρέντιο τον Αρχιδιάκονο. Στην συνέχεια ο Όσιος Λαυρέντιος ίδρυσε και Σκήτη, η οποία γρήγορα απέκτησε μεγάλη φήμη και έγινε πόλος έλξεως πολλών νέων και μορφωμένων μοναχών. Ο Όσιος Λαυρέντιος διήλθε το βίο του με νηστεία και προσευχή και κοιμήθηκε ειρηνικά σε βαθύ γήρας.

Το σημερινό Καθολικό είναι αποτέλεσμα πολλών ανακαινίσεων κυρίως κατά τον 18ο αιώνα, περίοδο ακμής του μοναστηριού. Ο 19ος αιώνας συνδέεται με τη μορφή του Δοσίθεου του Β´, του επικαλουμένου Φιλοσόφου και ιδρύεται στο μοναστήρι Φιλοσοφική Σχολή. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας λειτούργησε Κρυφό Σχολειό στο επάνω μέρος του Καθολικού της μονής, όπου υπάρχει το παρεκκλήσιο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το μοναστήρι υπέστη καταστροφές από τους Τούρκους το 1823, όταν λεηλατήθηκε και το ομώνυμο χωριό. Το 1878 έγινε στο μοναστήρι η συνάντηση με την οποία ξεκίνησε ο Αγώνας για την Απελευθέρωση της Θεσσαλίας και παράλληλα ιδρύθηκε η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση με πρόεδρο τον Ιερώνυμο Κασσαβέτη.

Το 1905 κοιμήθηκε ο τελευταίος μοναχός. Μετά από σεισμό του 1955, η μονή επισκευάστηκε ύστερα από δαπάνη του Ευεργέτη του χωριού Δ. Διανέλλου.

Μετά από μακρά περίοδο εγκατάλειψης του μοναστηριού κατά τον 20ο αιώνα (όπου η μονή διατηρούταν από τις γυναίκες του χωριού), ύστερα από την ευλογία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου (και πρώην μητροπολίτου Δημητριάδος) η μονή επαναλειτουργεί τις τελευταίες δεκαετίες. Σήμερα εγκαταβιώνει η τρίτη κατά σειρά γυναικεία αδελφότητα από το 1987 και αγωνίζεται να την ανασυγκροτήσει. Ηγουμένη είναι η μοναχή Μαριάμ Ανανιάδου και η αδελφότητα αριθμεί τρεις μοναχές, οι οποίες αγωνίζονται για την διατήρηση της Ιεράς Παράδοσης και της Ορθόδοξης παρακαταθήκης στο ευλογημένο αυτό μέρος του Πηλίου.

Το μοναστήρι πανηγυρίζει στις 10 Αυγούστου, στην εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Λαυρεντίου του Αρχιδιακόνου και στις 10 Μαΐου, στην εορτή του κτίτορα της μονής Οσίου Λαυρεντίου του Νέου. Στο μοναστήρι τιμάται και ο καταγόμενος από το χωριό του Αγίου Λαυρεντίου, Νεομάρτυρας Άγιος Απόστολος ο Νέος (εορτή 16 Αυγούστου).

Η μονή απέχει από τον Βόλο περίπου 23 χλμ και η πρόσβαση της στο Πήλιο γίνεται από την Αγριά. Δίπλα στην μονή βρίσκονται και οι εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος.

H μονή είναι επισκέψιμη καθημερινά το πρωί τις ώρες 9:00-12:30 και το απόγευμα τις ώρες 5:00-8:00 (κατά το θερινό ωράριο) και 4:00-5:30 (κατά το χειμερινό ωράριο).

Τηλ. μονής: (0030) 2428096226