Παρακολουθήσαμε πρόσφατα με βαριά καρδιά και θλίψη την μετατροπή της Αγίας Σοφιάς της Πόλης σε ισλαμικό τέμενος για δεύτερη φορά στην ιστορία. Δεν ξέρουμε τα ακριβή κίνητρα και αίτια αυτής της απόφασης από τον Τούρκο πρόεδρο, αν είναι συμπλέγματα του κατακτητή, φόβος μήπως κάποτε την χάσουν, θρησκευτικός φανατισμός ή πολιτικοί και γεωστρατηγικοί λόγοι.

Καλύτερα να αφήσουμε τους Τούρκους στις νεοοθωμανικές αυταπάτες τους και να στραφούμε στον εαυτό μας. Πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι μας οι Έλληνες σήμερα και να κάνουμε μια υπόθεση. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι τα γεγονότα βοηθήσουν κάποια στιγμή σύντομα και η πρόνοια του αληθινού Θεού μάς ευλογήσει στις μέρες μας με την επιστροφή στους Ορθοδόξους Χριστιανούς κάποιων προσκυνημάτων όπως το «Μεγάλο Μοναστήρι» της Κωνσταντινούπολης, την Αγία Σοφιά, εμείς θα είμασταν έτοιμοι κυρίως πνευματικά να σταθούμε αντάξιοι των προγόνων μας των ένδοξων χρόνων του Βυζαντίου ή μήπως δεν είμαστε άξιοι αυτή την στιγμή μιας τέτοιας τιμής και ευλογίας από τον Θεό;

Σίγουρα υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία στις μέρες μας στην ελληνική κοινωνία, όπως η επιστροφή μιας μερίδας νέων ανθρώπων στην Εκκλησία, η ευσέβεια πολλών στους πρόσφατα αγιοκαταταγμένους οσίους της Εκκλησίας μας, η δημιουργία και αναβίωση πολλών μοναστηριών στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά γενικά ο βίος των σύγχρονων Ελλήνων (και κάποιες ενέργειες και επιλογές των εκκλησιαστικών αρχόντων της εποχής μας) δεν είναι αυτός που θα άρμοζε πιθανότατα μιας τέτοιας ευλογίας.

Τόσο οι ταγείς της Εκκλησίας μας σήμερα, όσο και εμείς ο καθένας μας ξεχωριστά (γιατί Εκκλησία δεν είναι μόνο οι Επίσκοποι και οι Ιερείς, αλλά και οι λαϊκοί), θα ήμασταν άραγε άξιοι να σταθούμε στην Αγία Σοφιά και να συμμετέχουμε σε μια Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία μετά από έξι αιώνες; Βρισκόμαστε σε ένα καλό πνευματικό επίπεδο, θυμόμαστε ότι βρισκόμαστε σε έναν τόπο αγιότητας ή είμαστε μακριά από τις ιερές μας παραδόσεις; Μήπως ξεπουλάμε την Ορθοδοξία καθημερινά για γεωπολιτικούς λόγους και βιωτικές μέριμνες;

Αν οι μουσουλμάνοι, που βρίσκονται στη πλάνη του ισλάμ, δείχνουν τόση ευσέβεια στην θρησκεία τους, εμείς ποια στάση έπρεπε να έχουμε που κουβαλάμε μια μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη; Αυτή την κληρονομιά φροντίσαμε να την αποκτήσουμε και να την μάθουμε ή θεωρούμε ότι είναι ξεπερασμένη στις μέρες μας;

Μήπως η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί είναι ένα μάθημα, ένα καμπανάκι για μας τους νεοέλληνες μήπως και μπορέσουμε να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό λήθαργο;

Χ.Π. (Για το monastiria.gr)