Υπέρλογα θαύματα πραγματοποιεί η Χριστιανική αγάπη, όπως την δίδαξε, την βίωσε και την σφράγισε με το πανάγιο αίμα του ο Κύριος. Όπως την πρόβαλε σ΄όλο το μεγαλείο της θυσίας της η Ενσαρκωμένη Αγάπη. Αυτή, που ευλογούσε όσους την κάρφωναν, που πληγωνόταν κατάκαρδα όχι τόσο από τα καρφιά, όσο από την αμετανοησία και τη χλεύη των χλευαστών της . Αυτή, που στην ώρα του φρικτού μαρτυρίου της είχε ένα παρήγορο λόγο για να γλυκάνει τις τελευταίες στιγμές ενός ληστή. Αυτή, που μέσα στην αφάνταστη οδύνη της είχε την ανησυχία να μεριμνήσει στοργικά για το αύριο της Παρθένου Μαρίας.

Και ενώ τα σωθικά καιγόταν από την ακατάσχετη αιμορραγία κι ο παλμός της καρδιάς γινόταν ολοένα και πιο βραδύς η Εσταυρωμένη Αγάπη που καιγόταν για τις ψυχές, τις οποίες ήλθε να λυτρώσει, άφηνε από τα φρυγμένα χείλη της να βγει ο ικετευτικός λόγος: «Πάτερ, άφες αυτοίς»!

Να γιατί μέσα στην αδιάκοπη ροή του χρόνου εκατομμύρια καρδιές καταπληγωμένες και καταματωμένες από τα βέλη της αμαρτίας , κουρασμένες από τον κάματο της δουλείας στα τυραννικά πάθη, γονατίζουν μπροστά στο Σταυρό του συγκλονισμένες από την απύθμενη αγάπη Του.

Αν η Εκκλησία του Χριστού ζει και θριαμβεύει παρ’ όλους τους ιστορικούς και κοινωνικούς σεισμούς, οφείλεται στην αγάπη με την οποία λύτρωσε, θέρμανε και ημέρεψε τον άνθρωπο ο Χριστός. Οφείλεται στην απέραντη, αστείρευτη αγάπη που γνωρίζει ένα μονάχα: να δίνεται για τη σωτηρία του άλλου.

(Από το βιβλίο «Στις γιορτές της Ορθοδοξίας» Ν.Π.Βασιλειάδη)