…Δυστυχώς, οί σύγχρονοι άνθρωποι δεν εορτάζουν τα Χριστούγεννα μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα. Οι κοινωνικές και οικογενειακές συνθήκες όπως εμείς τις διαμορφώνουμε δημιουργούν άλλη ατμόσφαιρα.
Αν διάβασει κανείς προσεκτικά τα τροπάρια πού ψάλλονται τις ημέρες των Χριστουγέννων, πού κατακλύζονται από ζωή, αφού είναι εμποτισμένα από την ορθόδοξη θεολογία, ξεχειλίζουν από χαρά, που είναι αποτέλεσμα θεώσεως αυτών πού τα έγραψαν, θα διαπιστώσει την αντίφαση μεταξύ της πραγματικής εορτής των Χριστουγέννων και του συγχρόνου εορτασμού της μεγάλης αυτής εορτής. Εμείς περιορίζουμε το γεγονός της εορτής σε εξωτερικές τυπικές διαδικασίες, σε ήθη και παραδόσεις, σε μια οικογενειακή ζεστή ατμόσφαιρα, σε μετακινήσεις και εκδρομές, το πολύ-πολύ και σ’έναν τυπικό εορτασμό.
Πάντοτε μέσα μου είχα μια έντονη απορία. Πώς γιορτάζουν οι άγιοι τα Χριστούγεννα. Καί πάντοτε μέσα μου αναπτυσσόταν μια νοσταλγία. Να ζούσα κοντά σε μεγάλους ασκητές καί να μπορούσα να αντιληφθώ τον ωκεανό της Χάριτος και της χαράς πού περνά αυτές τις ήμερες μέσα από την καρδιά τους. Άλλα, βέβαια, αυτό εν μέρει ικανοποιείται, γιατί άφ’ενός μεν συναντήσαμε τέτοιες υπάρξεις καί είδαμε, κατά το δυνατό σε μας, την ζωή της αιωνιότητας πού περνούσε μέσα από την κτιστή φύση τους, άφ’ ετέρου δε μπορούμε κάπως να το καταλάβουμε από τα τροπάρια πού εκείνοι συνέταξαν καί ψάλλουμε αυτές τίς ημέρες. Μέσα στην Εκκλησία,ιδιαιτέρως στον Ναό αυτές τίς ήμερες ζούμε ένα μεγάλο πανηγύρι, το πανηγύρι της ζωής, της άνακαινίσεώς μας, της αναπλάσεως μας.
‘
Αν το αισθανόμαστε έτσι, τότε γιατί να μας φοβίζουν τα γεγονότα πού περνούμε στην ζωή μας; Γιατί να υποφέρουμε από τίς δοκιμασίες, αφού αυτά είναι λεπτομέρειες στην ζωή μας; Γιατί να δυσανασχετούμε για το ότι οι γύρω μας δεν μας καταλαβαίνουν, δεν μας αντιλαμβάνονται, δεν μας άγαπούν; Γιατί να υποφέρουμε από την μοναξιά, αφού έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε τα μεγάλα καί υψηλά, την πραγματικήκαί αληθινή κοινωνία μας με τον Θεό καί τους ανθρώπους;
Με αυτές τίς σκέψεις εύχομαι καί ευχηθείτε καί εσείς για μένα, να ζήσουμε Όλα τα αγαθά της θείας ενανθρωπήσεως του Χριστού. Χρειαζόμαστε θεραπεία, επειδή είμαστε άρρωστοι πνευματικά.Η ασθένεια εκδηλώνεται με την φιλαυτία, δηλαδή έχουμε μια αγάπη πού στρέφεται προς τον εαυτό μας. Πρέπει, λοιπόν, να ξεφύγουμε από την φιλαυτία καί να άποκτησουμε φιλοθεΐα καί φιλανθρωπία. Αύτη είναι ή θεραπεία του ανθρώπου, έτσι μπορούμε να ζήσουμε τα αγαθά της Θείας ενανθρωπήσεως στην ύπαρξη μας. Με αυτόν τον τρόπο, το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού καί Λόγου του Θεού θα γίνει καί μυστήριο της αναγεννήσεως μας εν Χριστώ Ίησού.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου από το βιβλίο «Μεταξύ δύο αιώνων»
Πηγή : proskynitis.blogspot.com
