Η συμπάθεια προς τον πλησίον – ΙΩΣΗΦ ΜΟΝΑΧΟΥ Διδαχές από τον Άθωνα

Τὸ θέμα τῆς μετανοίας εἶναι ἐκεῖνο ποὺ πραγματικὰ μᾶς συγκλονίζει στὸν βίο τοῦ Ἅγ. Ἀβραμίου, ὁ ὁποῖος ἦτο πολὺ μεγάλος ἀσκητής. Αὐτὸς εἶχε κληρονομήσει ἀπὸ τὸν ἀδελφό του ἕνα μικρὸ κοριτσάκι δυὸ ἐτῶν. Τὸ ἐπῆρε καὶ τὸ ἐμεγάλωσε. Τὸ εἶχε σὲ ἕνα κελλάκι, ἔξω ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔμενε ὁ ἴδιος καὶ τὸ ὑπηρετοῦσε. Κάποτε αὐτὸ ἔφυγε. Κάποιος ἐπιτήδειος τὸ παρέσυρε καὶ τὸ ἔρριξε στὴν ἁμαρτία. Αὐτὸ ἔχασε τὸ θάρρος του καὶ δὲν ἠμπόρεσε νὰ γυρίση πίσω. Καὶ ὅταν ὁ Ἅγιος ἐπληροφορήθηκε στὴν προσευχή του νὰ τὸ ἐπιστρέψη, μετεχειρίσθη ἕνα πολὺ παράδοξο τρόπο.

Αὐτὸς ὁ ἀσκητής, ποὺ τόσα χρόνια δὲν ἐχόρτασε ψωμὶ καὶ νερό, προσεποιήθη τὸν στρατιώτη, ἐφόρεσε στρατιωτικὴ στολή, ἐνοικίασε ἕνα ἄλογο περίφημο καὶ ἔφυγε στὴν πόλι δῆθεν γιὰ νὰ γλεντήση. Ἐκεῖ ἐρευνοῦσε τοὺς οἴκους τῶν ἐλευθέρων ἠθῶν γιὰ νὰ εὕρη τὸ θήραμά του, γιατὶ σὲ αὐτοὺς τοὺς τόπους εἶχε καταντήσει. Ἀφοῦ τὴν εὐρῆκε κατώρθωσε νὰ τὴν φέρῃ πάλι πίσω καὶ νὰ τὴν κρατήση στὴν μετάνοια, νὰ τῆς ἀναπτερώση τὸ θάρρος, νὰ μὴν χάση τὸ ἠθικό της καὶ νὰ τελειώση ὁσιακά.

Ἐπισημαίνει κανεὶς τὸ μέγεθος τῆς Θείας φιλανθρωπίας, τῆς Θείας εὐσπλαχνίας, ἀλλὰ καὶ τὴν τέχνη τῶν Πατέρων στὸ πῶς νὰ ἁρπάξουν πίσω μιὰ ψυχὴ πεπλανημένη καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσουν στὴν σωτηρία. Αὐτὸ εἶναι πάρα πολὺ σημαντικό. Ὅταν τὸ σχολιάση κανεὶς στὴν ζωή του, βγάζει πολὺ βαθειὰ νοήματα.

Πρῶτο μέν, ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ πόσο ἀπέραντη εἶναι κοντὰ στὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καὶ δεύτερο, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποτὲ δὲν πρέπει νὰ ὑποχωρῇ, οὔτε νὰ ἐνδίδῃ, ἀλλὰ μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο ἠμπορεῖ, νὰ ἐξαντλῇ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ἀγάπης καὶ τῆς στοργῆς, στὸ νὰ ἀνακαλέση τὸ θάρρος τοῦ πλανεμένου ἀνθρώπου καὶ νὰ τὸν ἐπαναφέρῃ στὴν ἐν Χριστῷ ζωή.

Αὐτὸ εἶναι πραγματικὰ καὶ τὸ νόημα τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ γενικὰ ὁλοκλήρου του μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν ζωὴ αὐτή· στὸ πῶς δηλ. νὰ ἐπιστρέψη κανεὶς τὸ πεπλανημένο, τὸ ἀπολωλός, νὰ βοηθήση τὸν ἄνθρωπο νὰ εὕρη τὴ γνῶσι, νὰ ἐντοπίση τὰ πάθη του καὶ νὰ σωθῆ. Γι᾿ αὐτὸ πόσο χρειάζεται μακροθυμία, πόσο χρειάζεται ἀνοχή, ἰδιαιτέρως στὸ νὰ μὴν κρίνωμε ποτὲ κανένα ἄνθρωπο.

Από το Βιβλίο ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΩΝΑ – ΙΩΣΗΦ ΜΟΝΑΧΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1989