Πολλοί βλέπουν την Εκκλησία σαν μια “θρησκεία”, μόνο και μόνο για να μας παρηγορεί στις θλίψεις, να προσεύχεται για την υγεία μας, να μας θεραπεύει ενίοτε διά θαυμάτων τις ανίατες αρρώστιες, να μας βοηθεί σαν ένα είδος ψυχοθεραπευτού στα ψυχολογικά αδιέξοδα, να απαντά στις απορίες για τη μεταθανάτια κατάστασή μας, δηλ. έχουν την Εκκλησία σαν ένα είδος “θεραπευτηρίου” για την ικανοποίηση των “θρησκευτικών” αναγκών.
Και τίθεται το θεμελιώδες ερώτημα: έστω, ότι η Εκκλησία ανταποκρίνεται σε όλες αυτές τις προδιαγραφές. Τί αλλάζει στη ζωή μας και πόσο πραγματικά συνδεόμαστε με τον Χριστό;
Και αν δεν συνδεθούμε με τον Χριστό μας, τί το όφελος από το οποιοδήποτε θαύμα θεραπείας που μάς γίνεται; Τί ωφέλησε τους εννέα λεπρούς η θεραπεία από τη λέπρα, όταν λησμόνησαν τον ευεργέτη και τη σχέση τους με Αυτόν; Τελικά γύρισαν στην προηγούμενη ζωή τους, χωρίς την προοπτική της αληθινής ζωής. Μόνο ο ένας σώθηκε, από την πίστη που είχε και την ευγνωμοσύνη πού έδειξε. Γι’ αυτό και ο Χριστός μας τού είπε: Σήκω και πήγαινε στο καλό• η πίστη σου σε έσωσε (Λουκάς 17, 19).
Αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο δίδαγμα από όλα τα θαύματα: πώς θα φροντίσουμε διά της Εκκλησίας να μείνουμε ισοβίως ευγνώμονες στο Χριστό μας, που τελεί τα θαύματα δια των Αγίων. Πώς θα ενταχθούμε και θα μείνουμε στην άγια ζωή και παράδοση της Εκκλησίας, εξομολογημένοι, λειτουργημένοι, πιστεύοντες.
Λοιπόν, απαιτείται μια διαδικασία αναζητήσεως του Χριστού. Διαδικασία όχι χρόνου ή τόπου, αλλά τρόπου, καρδιακής προσεγγίσεως, τελείας εμπιστοσύνης, ορθής πίστεως, εκκλησιαστικού τρόπου ζωής.
Σ’ αυτό βοηθεί η εξομολόγηση με ειλικρινή μετάνοια, η πραγματική σχέση ζωής με την Εκκλησία-Σώμα Χριστού, η ολόψυχη συμμετοχή στη θ. λατρεία, η άσκηση της προσευχής, η καθαρή ζωή, η φύλαξη της καρδιάς από πονηρούς λογισμούς κι εμπαθείς παρορμήσεις κ.τ.λ. Κάποιοι θα δυσκολευθούν με αυτές τις οδηγίες θεραπείας των προβλημάτων τους. Έχουμε συνηθίσει να ξοδεύουμε τα πάντα για δουλειές, διασκεδάσεις κ.λπ. Δυσκολευόμαστε να ξοδέψουμε κάτι δικό μας για να αποκαταστήσουμε πραγματικές σχέσεις με τον Χριστό. Θεωρούμε την Εκκλησία κάτι ξένο προς την καθημερινή ευτυχία και πορεία της ζωής μας. Καιρός να αλλάξουμε γνώμη. Αγάπησε Εκείνον που σε αγάπησε, συνήθιζε να προτρέπει ένας Γέροντας. Η αγάπη κάνει τα πράγματα εύκολα. Στο χέρι μας έχουμε τη λύση των προβλημάτων.
Εμείς λοιπόν πού διαβάζουμε για τα θαύματα και διαπιστώνουμε ότι είναι γεγονότα αδιαμφισβήτητα, δοξολογούμε το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τον ευχαριστούμε πού μάς ελεεί και μάς δίνει αποδείξεις της στοργικής Του φροντίδας. Αποφασίζουμε να Του μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους με μια ζωή εκκλησιαστική. Εκκλησιαστική ζωή θα πει ζωή πραγματικής ενώσεως μ’ Εκείνον, αφού η Εκκλησία είναι το μοναδικό Σώμα Του (Εφεσίους 4, 15-16). ‘Έτσι συντελείται και σε μας το πιο σπουδαίο και μόνιμο θαύμα: η πνευματική μας απελευθέρωση από την αμαρτία, η πνευματική μας κάθαρση και ανακαίνιση, η πνευματική μας ζωοποίηση και η αγιοσύνη.
Μητροπολίτου Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημητρίου
«Θαύματα Αγίων – σημεία Θεού»
‘Έκδοση Ιεράς Μονής Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου & Ειρήνης, Γρίβα Γουμενίσσης