Συνοπτική βιογραφία (1759-1833)

Ό Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ γεννήθηκε στο Κούρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου του 1759. Στο άγιο βάπτισμα έλαβε το όνομα Πρόχορος. Στις 20 Νοεμβρίου του 1778 καί σε ηλικία 19 ετών επήγε στην Μονή του Σάρωφ, καί στις 13 Αυγούστου του 1786 έγινε μοναχός καί έλαβε το όνομα Σεραφείμ.

Στις 27 Οκτωβρίου 1786 χειροτονήθηκε διάκονος, καί στις 2 Σεπτεμβρίου του 1793 χειροτονήθηκε ιερεύς.

Στις 20 Νοεμβρίου του 1794 αναχώρησε για την έρημο, στις δε 9 Μαΐου του 1810 έγινε έγκλειστος. Στις 25 Νοεμβρίου του 1825, κατ’ εντολή της Ύπεραγιας Θεοτόκου, εγκατέλειψε τον έγκλειστο βίο καί αφιερώθηκε στην πνευματική καθοδήγηση του λάου του Θεού.

Έκοιμήθη προσευχόμενος οσίως στις 2 Ιανουαρίου του 1833 σε ηλικία 73 ετών. Στις 22 Ιανουαρίου του 1903 με σχετική πράξη ή Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας κατέταξε τον στάρετς (γέροντα) Σεραφείμ στην χορεία των αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και στις 19 Ιουλίου του 1903 έγινε ή πανηγυρική ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ.

Η μνήμη του Αγίου Σεραφείμ εορτάζεται στις 2 Ιανουαρίου, ήμερα της κοιμήσεως του, καί στις 19 Ιουλίου, ημέρα της ανακομιδής των ιερών του λειψάνων.

Στον Άγιο Σεραφείμ ό Κύριος καί ή Αγία Μητέρα του, απεκάλυψαν όλη την ζωή ενός προσκυνητή, του Νικολάου Μοτοβίλωφ από την γέννηση ως τον θάνατο του και του φανέρωσε το μέλλον του, αλλά και όλης της Ρωσίας.

Η θαυματουργική θεραπεία του Νικολάου Μοτοβίλωφ από τον Άγιο Σεραφείμ

…Σ’ αυτό το σημείο, Σεβασμιότατε, (περιγράφει ο Μοτοβίλωφ σε μια επιστολή του) θα μπορούσα να τελειώσω την εκτεταμένη αναφορά μου, αλλά πώς να μην αναφέρω ότι τη νύχτα 3 με 4 Σεπτεμβρίου 1832 ό Θεός αποκάλυψε στον μεγάλο Γέροντα πατέρα Σεραφείμ όλα όσα είχαν συμβεί στη ζωή μου. Σ’ αυτή τη συζήτηση εκείνος μου είπε καί για την πάλη του κατά των δαιμόνων. Θεωρώ λοιπόν το καθήκον μου να συμπληρώσω την αναφορά μου καί μ’ αυτή τη διήγηση.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1831 ό μεγάλος πατήρ Σεραφείμ με θεράπευσε από μια σοβαρή αρρώστια πού είχα τρία χρόνια. Την θεραπεία μου αυτή μετά την επιβεβαίωσε και ό γιατρός της περιφέρειας του Σιμπίρσκ κύριος Λιμπγόλντ….

Ή θεραπεία αυτή έγινε με τον εξής τρόπο. Όταν με έφεραν στον μεγάλο Γέροντα Σεραφείμ, στο κοντινό του ερημητήριο, πού εκείνος το αποκαλούσε κοντινό λαχανόκηπο, δίπλα στο ποτάμι Σαρόβκα, εκείνος μου είπε:

«Πιστεύεις ότι ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι αληθινός Θεός καί αληθινός Άνθρωπος καί όχι μόνο ένας πολύ σοφός άνθρωπος όπως κάποιοι λανθασμένα διδάσκουν γι’ Αυτόν;»

«Πιστεύω», του απάντησα.

«Πιστεύεις ότι ή Παναγία, ή Βασίλισσα των Ουρανών, ή Θεοτόκος, είναι Παρθένος πριν τη γέννηση, στη γέννηση καί μετά τη γέννηση, ότι δεν Την άγγιξε ή φθορά καί ότι Αυτή μαζί με τον Υιό της, πού μετά από τρεις ήμερες αναστήθηκε από τους νεκρούς, φροντίζει καί σήμερα για την σωτηρία μας;» «Πιστεύω», του απάντησα. «Πιστεύεις ότι ό Κύριος μας Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός “χθες καί σήμερον ό αυτός καί εις τους αιώνας” (Έβρ. 13, 8) καί όπως παλιά έκανε θαύματα καί θεράπευε τίς ασθένειες των ανθρώπων μόνο με έναν λόγο Του καί έδιωχνε τα δαιμόνια, το ίδιο μπορεί να κάνει καί σήμερα;»

«Πώς να μην το πιστεύω, του είπα αν δεν το πίστευα τότε δεν θα έλεγα στους ανθρώπους μου να με φέρουν σε σας, παππούλη μου. Άλλα εγώ πίστευα, πιστεύω καί πάντα θα πιστεύω ότι ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι Υιός του Θεού, Μονογενής καί Θεάνθρωπος, αληθινός κατά την Θεότητα καί κατά την ανθρωπότητα Του, ότι ή Θεότητα, δεν έπαψε να είναι Θεότητα, ούτε ή ανθρωπότητα θεοποιήθηκε, αλλά Εκείνος στις δύο Του φύσεις ασυγχύτως γνωρίζεται. Επίσης πιστεύω ότι ή Άχραντος Θεοτόκος είναι Αειπάρθενος καί είναι ή δική μου προστασία. Καί όπως Εκείνος παλιά έκανε θαύματα διώχνοντας τα δαιμόνια καί θεραπεύοντας κάθε ασθένεια στους ανθρώπους το ίδιο μπορεί να κάνει καί σήμερα με τίς πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Του. Όμως εγώ εξαιτίας των πολλών μου αμαρτιών δεν έχω παρρησία ενώπιον Του, γι’ αυτό καί σκέφτηκα εσάς. Μου είχατε δώσει μια φορά την ευχή σας, τότε πού ήμουν εφτά χρονών. Ξέρω ότι ευαρεστείτε τον Θεό και την Παναγία, γι’ αυτό καί είπα να με φέρουν εδώ για να με θεραπεύσετε».

Αυτός χαμογέλασε καί μου είπε: «”Αν πιστεύετε, ευλαβέστατε, αυτό σημαίνει ότι ήδη έχετε γίνει καλά. Είστε υγιής καί δεν έχετε ανάγκη θεραπείας».

«Δεν μπορώ να σηκωθώ, του απάντησα, τέσσερις άνθρωποι κρατάνε το σώμα μου καί ό πέμπτος το κεφάλι. Καί μόνος σας βλέπετε ότι δεν μπορώ να κουνηθώ. Πώς μπορώ να σταθώ όρθιος;»

«Μπορείτε, μου είπε εκείνος κάνοντας νεύμα στους ανθρώπους μου να κάνουν στην άκρη, καί ό ίδιος με σήκωσε με τα χέρια του. Μ’ αυτό τον τρόπο, είπε, βλέπετε πόσο καλά στέκεστε στα πόδια σας;»

«Ναι, στέκομαι επειδή εσείς με κρατάτε, του απάντησα».

«Όχι, μου είπε χαμογελώντας εκείνος. Όχι, καί πήρε τα χέρια του από μένα, να, τώρα δεν σας κρατάω αλλά καί πάλι στέκεστε στα πόδια σας μια χαρά, προχωράτε τώρα, ό Κύριος σας θεράπευσε».

«Με συγχωρείτε, του είπα εγώ, αλλά αν αρχίσω να περπατάω θα πέσω κάτω καί θα είμαι χειρότερα από ότι είμαι τώρα».

«Όχι, μου απάντησε εκείνος, με πήρε από το χέρι καί προχωρήσαμε μαζί. Περπατούσα χωρίς να σκοντάφτω.

Μπορεί ένας άνθρωπος να περπατάει καλύτερα; με ρώτησε. – “Έχετε γίνει εντελώς καλά». Μετά άρχισε να με σπρώχνει από πίσω λέγοντας: «Προχωράτε, ευλαβέστατε, προχωράτε, τι ωραία πού περπατάτε, καί έτσι θα περπατάτε πάντα. Ό Κύριος σας έκανε καλά»….

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ 2005