Ψάλλουν οι Γεώργιος Λεμονόπουλος και πατήρ Νικόλαος Ζαμαθράκης:

1. Ιδιόμελον Εσπερινού Χριστουγέννων (ήχος β’)

“Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς ὡς ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸθαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον· ὁπρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς”.

(Ερμηνεία: Τι να σου προσφέρουμε Χριστέ, ότι φανερώθηκες επάνω στη γη ως άνθρωπος για εμάς; γιατί το κάθε κτίσμα που δημιούργησες σου προσφέρει την ευχαριστία του· οι Άγγελοι τον ύμνο, οι ουρανοί τον Αστέρα, οι Μάγοι τα δώρα, οι Βοσκοί το θαύμα, η γη το σπήλαιο, η έρημος την φάτνη· και εμείς την Παρθένο Μητέρα· ο πρό αιώνων Θεός ελέησε μας).

2. Κοντάκιον των Χριστουγέννων (ήχος γ´ – Ποίημα Ρωμανού του Μελωδού)

“Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι. Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι. Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός”.

(Ερμηνεία: Η Παρθένος (Μαρία) σήμερα τον υπερούσιο (Θεό) τίκτει και η γη το σπήλαιο πηγαίνει και προσφέρει στον Απρόσιτο. Οι Άγγελοι μαζί με τους βοσκούς δοξολογούν και οι Μάγοι μαζί με το άστρο οδοιπορούν, επειδή για μας εγεννήθη (σαν) Παιδί Νέο ο Θεός που πριν από τους αιώνες ήταν και είναι).